احکام قبله

احکام قبله

مسأله 784. خانه کعبه که در مکه معظمه می‎باشد و جای خانه تا منتهای زمین و بالای آن تا منتهای آسمان، قبله است، و باید روبروی آن نماز خواند؛ ولی کسی که دور است، اگر طوری بایستد که بگویند: رو به قبله نماز می‎خواند کافی است، و هم‌چنین است کارهای دیگری، مانند سر بریدن حیوانات که باید رو به قبله انجام گیرد.

مسأله 785. کسی که نماز واجب را ایستاده می‎خواند، باید صورت و سینه و شکم و جلوی پاهای او رو به قبله باشد، و احتیاط مستحب آن است که انگشتان پای او هم رو به قبله باشد به طوری که بگویند: پای او رو به قبله است.

مسأله 786. کسی که باید نشسته نماز بخواند، اگر نمی‎تواند به طور معمول بنشیند و در موقع نشستن کف پاها را به زمین می‎گذارد، باید در موقع نماز صورت و سینه و شکم و ساق پای او رو به قبله باشد.

مسأله 787. کسی که نمی‎تواند نشسته نماز بخواند، باید در حال نماز به پهلوی راست طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد و اگر ممکن نیست، باید به پهلوی چپ طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد و اگر این را هم نتواند، باید به پشت بخوابد بطوری که کف پاهای او رو به قبله باشد.

مسأله 788. نماز احتیاط و سجده و تشهد فراموش‌شده را باید رو به قبله خواند، و سجده سهو را نیز بنابر احتیاط لازم باید رو به قبله به جا آورد.

مسأله 789. نماز مستحبی را می‎شود در حال راه‌رفتن و سواری خواند، و اگر انسان در این دو حال، نماز مستحب بخواند، لازم نیست رو به قبله باشد.

مسأله 790. کسی که می‎خواهد نماز بخواند، باید برای پیداکردن قبله کوشش نماید تا یقین کند قبله کدام طرف است، و اگر نتواند یقین پیدا کند، باید به گمانی که از محراب مسجد مسلمانان یا قبرهای آنان یا از راه‌های دیگر پیدا می‎شود عمل نماید، حتی اگر از گفته فاسق یا کافری که به واسطه قواعد علمی قبله را می‎شناسد گمان به قبله پیدا کند کافی است.

مسأله 791. کسی که گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قوی‎تری پیدا کند، نمی‎تواند به گمان خود عمل نماید، مثلاً اگر میهمان ازگفته صاحب‎خانه گمان به قبله پیدا کند، ولی بتواند از راه دیگری گمان قوی‌تری پیدا کند، نباید به حرف او عمل نماید.

مسأله 792. اگر برای پیداکردن قبله وسیله‎ای ندارد، یا با این که کوشش کرده، گمانش به طرفی نمی‎رود، چنان‌چه وقت نماز وسعت دارد، باید چهار نماز به چهار طرف بخواند، و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، باید به اندازه‎ای که وقت دارد، نماز بخواند، مثلاً اگر فقط به اندازه یک نماز وقت دارد، باید یک نماز به هر طرفی که می‎خواهد بخواند، و بعد از وقت با علم به قبله بنابر احتیاط لازم نماز را قضا کند، و باید نمازها را طوری بخواند که یقین کند یکی از آن‌ها رو به قبله واقع شده، یا اگر رو به قبله نبوده، به سمت راست و یا سمت چپ قبله نرسیده است.

مسأله 793. اگر یقین یا گمان کند که قبله در یکی از دو طرف است، باید به هر دو طرف نماز بخواند، ولی احتیاط مستحب آن است که در صورت گمان، به چهار طرف نماز بخواند.

مسأله 794. کسی که باید به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند که مثل نماز ظهر و عصر باید یکی بعد از دیگری خوانده شود، می‎تواند نماز اول را به آن چند طرف که واجب است بخواند، بعد نماز دوم را شروع‎کند و می‎تواند هر دو را پشت سر هم به یک طرف به جا آورد، و بعد به طرف دیگر شروع کند.

مسأله 795. کسی که یقین به قبله ندارد، اگر بخواهد غیر از نماز، کاری کند که باید آن را رو به قبله انجام داد، مثلاً بخواهد سر حیوانی را ببرد، باید به گمان عمل نماید، و اگر گمان ممکن نیست، به هر طرف که انجام دهد صحیح است.

برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:

رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)