بخشیدن انگشتر به فقیر توسط امام علی علیه السلام در حال نماز

بخشیدن انگشتر به فقیر توسط امام علی علیه السلام در حال نماز

سوال: مى دانیم حضرت على علیه السلام در هنگام نماز به چیزى غیر از خدا توجه نداشتند. در روایت است که تیرى از پاى آن حضرت در هنگامى که مشغول نماز بودند، برگرفتند و ایشان متوجه نشدند؛ بنابراین چرا به هنگام رکوع متوجه فقیر داخل مسجد شدند و انگشتر خود را به او دادند؟

جواب: قلوب اولیاء الله تحت تصرّف و اختیار خدا است؛ چنان که در حدیث قدسى منقول است:

«قَلْبُ الْـمُومِنِ بَینَ إِصْبَعَینِ مِنْ أَصَابِعِ الرَّحْمَن‏ یقَلِّبُهُ کیفَ یشَاءُ».[1]

بنابراین جایز است حضرت با همان حال توجه کامل به خدا، من جانب اللّه متوجه فقیر شده باشند.

بر این معنى روایات بسیار دلالت دارد؛ مانند حدیث قدسى:

«مَا یتَقَرَّبُ عَبْدِی إِلَی بِشَیءٍ أَحَبُّ إِلَی مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَیهِ، وَإِنَّهُ لَیتَقَرَّبُ إِلَی بِالنَّافِلَهِ حَتَّى اُحِبَّهُ، فِإِذَا أَحْبَبْتُهُ کنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یسْمَعُ بِهِ، وَبَـصَرَهُ الَّذِی یبْـصِرُ بِهِ، وَلِسَانَهُ الَّذِی ینْطِقُ بِهِ، وَیدَهُ الَّتِی یبْطِشُ بِهَا، إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ، وَإِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ»[2]

و شاید معنى آیه شریفه

(وَمَا رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَلَکنَّ اللهَ رَمَى)؛[3]

همین باشد. در اینجا نکات و مطالب دقیق و رقیق بسیار است که مجال بیانش نیست.

[1]. مازندرانی، شرح الکافی، ج۱، ص۴۰؛ مجلسی، مرآه العقول، ج۱۱، ص۲۵۴؛ ج۱۲، ص۶۱، ۲۳۱.

[2]. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج4، ص72.

[3]. انفال، 17.