خمس معدن
مسأله 1807. اگر از معدن طلا، نقره، سرب، مس، آهن، نفت، ذغال سنگ، فیروزه، عقیق، زاج، نمک و معدن هاى دیگر چیزى به دست آورد، در صورتى که به مقدار نصاب باشد، باید خمس آن را بدهد.
مسأله 1808. نصاب معدن، 15 مثقال معمولى طلاى سکه دار است، که مساوى با بیست مثقال شرعى است، یعنى اگر قیمت چیزى را که از معدن بیرون آورده به 15 مثقال طلا برسد، باید خمس آن را بدهد، و احتیاط آن است که مخارجى را که براى به دست آوردن مصرف کرده، در مقام احتساب نصاب کم نکند، و در مقام اداى خمس آنچه را پس از کم کردن این مخارج باقى می ماند، بدهد.
مسأله 1809. استفاده اى که از معدن برده، اگر قیمت آن به 15 مثقال طلا نرسد، خمس آن در صورتى لازم است که به تنهایى یا با منافع دیگر کسب او از مخارج سالش زیاد بیاید.
مسأله 1810. احتیاط لازم در گل سرشور و گچ و آهک و گل سرخ اگر به حد نصاب برسد، دادن خمس است پیش از خارج کردن مؤونه سال، و اگر کمتر از نصاب باشد، حکم سایر منافع سال را دارد.
مسأله 1811. کسى که از معدن چیزى به دست میآورد، باید خمس آن را بدهد؛ چه معدن روى زمین باشد، یا زیر آن، در زمینى باشد که ملک است، یا در جایى باشد که مالک ندارد.
مسأله 1812. اگر نداند قیمت چیزى را که از معدن بیرون آورده به 15 مثقال طلا میرسد یا نه، باید به وزن کردن یا از راه دیگر، قیمت آن را معلوم کند.
مسأله 1813. اگر چند نفر چیزى از معدن بیرون آورند، چنانچه قیمت آن به 15 مثقال طلا برسد اگر چه سهم هر کدام آنها این مقدار نباشد، بنابر احتیاط واجب باید خمس آن را بدهند.
مسأله 1814. اگر معدنى را که در ملک دیگرى است بدون اجازه او بیرون آورد، آنچه از آن به دست میآید، مال صاحب ملک است، و چون صاحب ملک براى بیرون آوردن آن خرجى نکرده، اگر به حد نصاب برسد باید خمس تمام آنچه را که از معدن بیرون آمده بدهد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه