درخواست حضرت ابراهیم از خداوند که جزو شیعیان امیرالمومنین علیه السلام باشد
ابوبصیر یحیی بن قاسم گوید: جابر بن یزید جعفی از امام صادق علیه السلام از تفسیر این آیه “وَ إِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ” پرسید، فرمود: همانا خداوند هنگامی که ابراهیم را آفرید پرده از برابر دیدگانش برداشت، پس نگاه کرد و در کنار عرش الهی نوری دید، گفت: خدایا، این نور چیست؟ به او گفته شد: این نور محمد است که او را از میان خلقم برگزیده ام. و نوری را در کنار او دید و پرسید: خدای من این نور چیست؟ به او گفته شد: این نور علی بن ابی طالب است یاری کننده دین من است. و در کنار ایشان سه نور دید. پرسید: خدای من این نورها چیستند؟ در جوابش گفته شد: این نور فاطمه است که دوستدارانش را از آتش جدا کرده ام و نیز نور دو پسرش حسن و حسین است. عرضه داشت: و نیز نه نور را می بینم که دور آنها حلقه زده اند. گفته شد: ای ابراهیم، اینان امامان از نسل علی و فاطمه اند.
ابراهیم گفت: خدایا، آن قدر به حق آن پنج نفر تو را سوگند می دهم تا این که به من معرفی کنی که این نه نفر کیستند؟ گفته شد: ابراهیم اول آنها علی بن الحسین است و سپس پسرش محمد و پسرش جعفر و پسرش موسی و پسرش علی و پسرش محمد و پسرش علی و پسرش حسن و پسرش حجت قائم. ابراهیم عرضه داشت: خدای من و مولای من نورهایی را می بینم که در اطرافشان حلقه زده اند و تعدادشان را کسی جز تو نمی داند. گفته شد: ای ابراهیم، آنها شیعیان ایشان اند، شیعیان امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام. ابراهیم گفت: و شیعیان او به چه علاماتی شناخته می شوند؟ گفته شد: به پنجاه و یک رکعت نماز (در شبانه روز) و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم و قنوت قبل از رکوع و انگشتر در دست راست کردن. این جا بود که ابراهیم گفت: خدایا، مرا از شیعیان امیرالمومنین قرار بده. پس خداوند متعال در کتابش خبر داد و فرمود “و همانا از شیعیان او ابراهیم بود.”
📚منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر جلد دوم صفحه ۹۱
آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
ثبت دیدگاه