شفیعه محشر

شفیعه محشر

این بارگه که خاکش مُشک اذفر است   بویش چو بوی خُلد برین روح پرور است

دارالشّفا و عقده گشا و فرح فز است   باب امان ز محنت فردای محشر است

طور حضور و مطلع نور و مطاف حور   آرامگاه دختر موسی بن جعفر است

خاتون دین پناه که برهات عزّتش   هر صبح و شام، صیحه الله اکبر است

هر کس دری و خانه و راهی گزیده است   چشم امید لطفی صافی بر این در است