طلاق مبارات

طلاق مبارات

مسأله 2540. اگر زن و شوهر یکدیگر را نخواهند، و زن مالی به مرد بدهد که او را طلاق دهد، آن طلاق را مبارات گویند.

مسأله 2541. اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنان‌چه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید:

بارَأْتُ زَوْجَتِی فَاطِمَهَ عَلى مَا بَذَلَتْ مَهْرِها فَهِیَ طالِقَ »

مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل آنچه بذل کرده او، پس او رهاست.

و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید:

بارَأْتُ زَوْجَهَ مُوَکلِی فَاطِمَهَ عَلی مَا بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق

و در هر دو صورت اگر به جای کلمه «عَلی مَا بَذَلَتْ بمَا بَذَلَتْ» بگوید، اشکال ندارد.

مسأله 2542. صیغه طلاق خلع و مبارات باید به عربی خوانده شود، ولی اگر زن برای آن که مال خود را به شوهر ببخشد، مثلاً به فارسی بگوید: برای طلاق، فلان مال را به تو بخشیدم؛ اشکال ندارد.

مسأله 2543. اگر زن در بین عدّه طلاق خلع، یا مبارات از بخشش خود برگردد، شوهر می‎تواند رجوع کند، و بدون عقد دوباره او را زن خود قرار دهد.

مسأله 2544. مالی را که شوهر برای طلاق مبارات می‎گیرد، باید بیشتر از مهر نباشد، ولی در طلاق خلع اگر بیشتر باشد، اشکال ندارد.

برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:

رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)