آفتاب دین

آفتاب دین

اى مهین ولى خدا پادشاه کشور دین    آفتاب چرخ شرف، رهنماى اهل یقین‏

مرقدت مطاف فلک، مرکز نزول ملک‏    آستان اقدس تو رشک آسمان برین‏

ماسوا به تو محتاج، عالم از شما باقى‏    اى به بزم قُرب خدا، مقتدا و صدرنشین‏

ریزه خوار خوان شما هم گدا و هم سلطان‏    زنده از نوال شما هم غنىّ و هم مسکین

اى به دردها درمان و اى به زخم ‏ها مرهم‏     کرده حق سرشت مرا با ولایت تو عجین‏

بر من ضعیف‏تر از حقیر از کرم نما نظرى‏    بیش از این مخواه مرا خسته و فگار و غمین‏

چون شود اگر که شوم مورد نوازش تو؟    بحر جود و احسانى من ذلیلم و مسکین‏

حق جدّه ‏ات زهرا حق شاه مظلومان‏    یک‏دم از عنایت و لطف، بر منِ فتاده ببین‏

حال من پریشان و جرم من فراوان است    غرق بحر عصیانم مانده‏ ام به رنج قرین‏

چشم ما به سوى شما است ثامن الحجج مددى‏    از درت مران ما را خوار و مستمند و حزین

مهر توست قُرب خدا قهر تو عذاب الیم‏    آتش جهنّم را حبّ تو درِ تسکین‏

از کرم قبول نما این سگ محبّان را    کز تذلّل و خوارى بر دَرَت نهاده جبین‏