خمس مال حلال مخلوط به حرام
مسأله 1822. اگر مال حلال با مال حرام به طورى مخلوط شود که انسان نتواند آنها را از یکدیگر تشخیص دهد، و صاحب مال حرام و مقدار آن، هیچ کدام معلوم نباشد، باید خمس تمام مال را بدهد، و بعد از دادن خمس، بقیه مال حلال می شود اگر از جهت دیگر متعلق خمس نشده باشد، و الا واجب است خمس دیگرى هم از بقیه مال بدهد، و احتیاط لازم آن است که این خمس را به مصرف سایر خمس ها برساند، لکن به قصد ما فیالذمه از خمس یا صدقه.
مسأله 1823. اگر مال حلال با حرام مخلوط شود، و انسان مقدار حرام را بداند، ولى صاحب آن را نشناسد، باید آن مقدار را به نیت صاحبش صدقه بدهد، و احتیاط واجب آن است که از حاکم شرع هم اذن بگیرد.
مسأله 1824. اگر مال حلال با حرام مخلوط شود، و انسان مقدار حرام را نداند، ولى صاحبش را بشناسد، باید یکدیگر را راضى نمایند، و چنانچه صاحب مال راضى نشود، در صورتى که انسان بداند چیز معینى مال او است، و شک کند که بیشتر از آن هم مال او هست یا نه، باید چیزى را که یقین دارد مال او است به او بدهد، و احتیاط مستحب آن است مقدار بیشترى را که احتمال میدهد مال او است به او بدهد.
مسأله 1825. اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، و بعد بفهمد که مقدار حرام بیشتر از خمس بوده، بنابر احتیاط واجب باید مقدارى که میداند از خمس بیشتر بوده، از طرف صاحب آن صدقه بدهد.
مسأله 1826. اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، و بعد از آن صاحبش معلوم شود، چیزى بر او نیست. همچنین اگر مالى را که صاحبش را نمی شناسد، به نیت او صدقه بدهد، و بعد از آن، صاحبش پیدا شود، چیزى بر او نیست.
مسأله 1827. اگر مال حلالى با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد، و انسان بداند که صاحب آن از چند نفر معین بیرون نیست، ولى نتواند بفهمد کیست، اگر ممکن است همه را راضى کند، و اگر ممکن نشد، آن مال را به طور مساوى بین آن چند نفر قسمت کند کافى است مگر آن که آن مال به تقصیر او تحت یدش قرار گرفته باشد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه