روزه هاى حرام و مکروه
مسأله 1748. روزه گرفتن در روز عید فطر و قربان حرام است، و نیز روزى را که انسان نمی داند آخر شعبان است یا اول رمضان، اگر به نیت اول رمضان روزه بگیرد، حرام می باشد.
مسأله 1749. اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبى، حق شوهر از بین برود، روزه بر زن حرام است، و احتیاط مستحب آن است که اگر حق شوهر هم از بین نرود، بدون اجازه او روزه مستحبى نگیرد.
مسأله 1750. روزه مستحبى اولاد اگر باعث اذیت پدر یا مادر شود، با نهى آنان حرام است، بلکه اگر از آن نهى نکنند ولى سبب اذیت آنان شود، یا جد نهى نماید و روزه سبب اذیت او شود، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
مسأله 1751. اگر پسر بدون اجازه پدر، روزه مستحبى بگیرد، و در بین روز، پدر او را نهى کند، اگر در مخالفت نهى اذیت می شود، باید افطار نماید.
مسأله 1752. کسى که می داند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسى که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد، اگر چه دکتر بگوید ضرر ندارد، باید روزه نگیرد، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست.
مسأله 1753. اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد، و از آن احتمال، ترس براى او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست.
مسأله 1754. کسى که عقیده اش این است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد، و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بنابر احتیاط واجب باید قضاى آن را به جا آورد.
مسأله 1755. غیر از روزه هایى که گفته شد، روزه هاى حرام دیگرى هم هست که در کتابهاى مفصل گفته شده است.
مسأله 1756. روزه روز عاشورا و روزى که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه