زکات نصاب نقره
مسأله 1905. نقره دو نصاب دارد: نصاب اول آن 105 مثقال معمولى است که اگر نقره به 105 مثقال برسد، و شرایط دیگر را هم که گفته شد داشته باشد، باید چهل یک آن را -که 2 مثقال و 15 نخود است- از بابت زکات بدهد، و اگر به این مقدار نرسد، زکات آن واجب نیست؛ و نصاب دوم آن 21 مثقال است، یعنى اگر 21 مثقال به 105 مثقال اضافه شود، باید زکات تمام 126 مثقال را به طورى که گفته شد بدهد، و اگر کمتر از 21 مثقال اضافه شود، فقط باید زکات 105 مثقال آن را بدهد و زیادى آن زکات ندارد؛ و همچنین است هر چه بالا رود، یعنى اگر 21 مثقال اضافه شود، باید زکات تمام آنها را بدهد و اگر کمتر اضافه شود، مقدارى که اضافه شده و کمتر از 21 مثقال است زکات ندارد. بنابراین اگر انسان چهل یک هر چه طلا و نقره دارد بدهد، زکاتى را که بر او واجب بوده داده و گاهى هم بیشتر از مقدار واجب داده است، مثلاً کسى که 110 مثقال نقره دارد، اگر چهل یک آن را بدهد، زکات 105 مثقال آن را که واجب بوده داده، و مقدارى هم براى 5 مثقال آن داده که واجب نبوده است.
مسأله 1906. کسى که طلا یا نقره او به اندازه نصاب است، اگر چه زکات آن را داده باشد، تا وقتى از نصاب اول کم نشده، همه ساله باید زکات آن را بدهد.
مسأله 1907. زکات طلا و نقره در صورتى واجب می شود که آن را سکه زده باشند، و معامله با آن رایج باشد، و اگر سکه آن از بین هم رفته باشد، باید زکات آن را بدهند.
مسأله 1908. طلا و نقره سکه دارى که زن براى زینت به کار می برد در صورتى که معامله با آن رایج باشد، بنابر احتیاط، زکات آن واجب است، و اگر معامله با آن رایج نباشد اگر چه پول طلا و نقره به آن بگویند، زکات آن واجب نیست.
مسأله 1909. کسى که طلا و نقره دارد، اگر هیچ کدام آنها به اندازه نصاب اول نباشد، مثلًا 104 مثقال نقره، و 14 مثقال طلا داشته باشد، زکات بر او واجب نیست.
مسأله 1910. چنانکه گفته شد زکات طلا و نقره در صورتى واجب می شود که انسان یازده ماه مالک مقدار نصاب باشد، و اگر در بین یازده ماه، طلا و نقره از نصاب اول کمتر شود، زکات بر او واجب نیست.
مسأله 1911. اگر در بین یازده ماه، طلا و نقرهاى را که دارد با طلا یا نقره یا چیز دیگر عوض نماید یا آنها را آب کند، زکات بر او واجب نیست؛ ولى اگر براى فرار از دادن زکات، این کارها را بکند، احتیاط مستحب آن است که زکات را بدهد.
مسأله 1912. اگر در ماه دوازدهم، پول طلا و نقره را آب کند، باید زکات آنها را بدهد، و چنانچه به واسطه آب کردن، وزن یا قیمت آنها کم شود، باید زکاتى را که پیش از آب کردن بر او واجب بوده بدهد.
مسأله 1913. اگر طلا و نقره اى که دارد خوب و بد داشته باشد، می تواند زکات هر کدام از خوب و بد را از خود آن بدهد، ولى بهتر است زکات همه آنها را از طلا و نقره خوب بدهد.
مسأله 1914. طلا و نقره اى که بیشتر از اندازه معمول فلز دیگر دارد، اگر خالص آن به اندازه نصاب برسد، انسان باید زکات آن را بدهد؛ و چنانچه شک دارد که خالص آن به اندازه نصاب هست یا نه، بنابر احتیاط واجب باید به وسیله آب کردن یا از راه دیگرى مقدار خالص آن را معلوم کند.
مسأله 1915. اگر طلا و نقره اى که دارد به مقدار معمول فلز دیگر به آن مخلوط باشد، نمی تواند زکات آن را از طلا و نقره اى بدهد که بیشتر از معمول فلز دیگر دارد، ولى اگر به قدرى بدهد که یقین کند طلا و نقره خالصى که در آن هست به اندازه زکاتى می باشد که بر او واجب است اشکال ندارد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه