سودای جان

سودای جان

خوشا حال پاکان پرهیزکار   نیایش‌گران فضیلت‌ شعار

خوشا حالت زار نیکویشان   مناجات با یار دلجویشان

خوش آن بنده با خلوص و وفا   که شد صرف، عمرش به یاد خدا

خوشا حال تسبیح و تکبیر او   رضایش به تقدیر و تدبیر او

خوشا حال خوب ستایش‌گران   خوشا پاک‌بازان نیک‌اختران

خوشا حال تعظیم و تهلیلشان   ثناخوانی و ذکر و تجلیلشان

گهی در رکوع و گهی در سجود   به فرمان او در قیام و قعود

سراپایشان شوق جوش و خروش   ز حق بانگ لبیک دائم به گوش

هلا «لطفیا» تا که داری توان   به یاد خدا باش رطب اللّسان

بگو شکر یزدان جان‌آفرین   ز گفتار این شاعر پاک‌دین

«خوشا وقت شوریده‌گان غمش   که گه زخم بینند و گه مرهمش

گدایانی از پادشاهی نُفور[1]   به امّیدش اندر بلایا صبور

به سودای جانان ز جان مشتعل   به ذکر حبیب از جهان مشتغل

الست از ازل همچنان‌شان به گوش   به فریاد قالوا بلی در خروش»[2]

[1]. نفور: گریزان.

[2]. این چند بیت، از کتاب بوستان سعدی است.