عیب هایی که به واسطه آنها می شود عقد را به هم زد
مسأله 2389. اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکی از این هفت عیب را دارد میتواند عقد را به هم بزند، به شرط آن که معلوم شود که عیب پیش از عقد بوده است:
اول: دیوانگی
دوم: مرض خوره
سوم: مرض برص «پیسی»
چهارم: کوری
پنجم: زمینگیر بودن
ششم: آن که افضا شده باشد، یعنی راه بول و حیض یا راه حیض و غایط او یکی شده باشد.
هفتم: آن که گوشت یا استخوانی در فرج او باشد که مانع از نزدیکی شود.
مسأله 2390. اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه بوده است، یا بعد از عقد دیوانه شود، یا بفهمد که آلت مردی ندارد، یا مرضی دارد که نمیتواند وطی و نزدیکی نماید، یا این دو عیب بعد از عقد و پیش از وطی پیدا شود، یا بفهمد تخمهای او را پیش از عقد کشیدهاند و امر را بر او مشتبه کرده باشند، میتواند عقد را به هم بزند، ولی در صورتی که مرد نمیتواند نزدیکی نماید، زن اگر بخواهد فسخ نماید باید به حاکم شرع رجوع نماید تا او تا یک سال به مرد مهلت دهد، چنانچه نتوانست با آن زن یا زنی دیگر نزدیکی کند، پس از آن میتواند عقد را به هم بزند.
مسأله 2391. اگر مرد یا زن به واسطه یکی از عیبهایی که در دو مسأله پیش گفته شد عقد را به هم بزند، باید بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسأله 2392. اگر به واسطه آن که مرد نمیتواند وطی و نزدیکی کند، زن عقد را به هم بزند، شوهر باید نصف مهر را بدهد، ولی اگر به واسطه یکی از عیبهای دیگری که گفته شد مرد، یا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزدیکی نکرده باشد، چیزی بر او نیست، و اگر نزدیکی کرده، باید تمام مهر را بدهد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه