میقات وصل

میقات وصل

اى ملتجى به حضرت سلطان دین رضا    حاجات خود بخواه که گردد همه روا

برهان دین و عالم آل و امان خلق‏    مهر سپهر مکرمت و معدن وفا

عین خدا و دست خدا آیت خدا    نور خدا امین خدا حجت خدا

بر تن لباس قدس ولایت ز إنّما    بر سر به حکم پاک خدا تاج اصطفا

اندر کف کفایت او ز امر کردگار    تدبیر ملک و ملت و تنظیم ماسوا

فضلش عظیم و خُلق کریم و عطا عمیم‏    ابر بهار رحمت و بخشایش و سخا

ز امر خدا مسخر او خیل کائنات‏    مخصوص او به حکم خدا تخت ارتضا

در روضه ‏اش فرشته به آواز دلنواز    گوید مدیح و منقبت آل مرتضى

این مشهد عظیم بود مظهر ولا    میقات وصل باشد و محراب اصفیا

اندر رواق او پى تعظیم حضرتش‏    صف بسته ‏اند جمیع ملائک چو اولیا

آید در آن به گوش نداى أنا الإله‏    از بارگاه عزت و از طور کبریا

بر حضرت رسول به آلش ز ما درود   مدح و سلام و عرض عبودیت و ثنا

طى شد به حال غفلت اگر روزگار عمر   پر گشت نامه از گنه و جرم و از خطا

دارم امید آنکه شفاعت کند مرا    از راه لطف و مهر، ولى خدا رضا