نیت روزه

نیت روزه

مسأله 1559. لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند، یا مثلًا بگوید: فردا را روزه مى‏ گیرم، بلکه همین‏قدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام ندهد کافى است، و براى آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب، از انجام کارى که روزه را باطل مى‏ کند خوددارى نماید.

مسأله 1560. انسان مى‏ تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن، نیت کند، و بهتر است که شب اول ماه هم نیت روزه همه ماه را بنماید.

مسأله 1561. وقت نیت روزه ماه رمضان از اول شب است تا اذان صبح.

مسأله 1562. وقت نیت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى که به اندازه نیت‏ کردن، به مغرب وقت مانده باشد که اگر تا این وقت کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام نداده باشد، و نیت روزه مستحبى کند، روزه او صحیح است.

مسأله 1563. کسى که پیش از اذان صبح بدون نیت روزه خوابیده است، اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیت کند، روزه او صحیح است؛ چه روزه واجب باشد چه مستحب، و اگر بعدازظهر بیدار شود، نمى‏ تواند نیت روزه واجب نماید، ولى در واجب مضیق، مثل روزه ماه رمضان احتیاط واجب آن است که رجاءاً نیت روزه بنماید و آن را تمام کند، و بعد هم قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 1564. اگر بخواهد غیر روزه رمضان روزه دیگرى بگیرد، باید آن را معین نماید، مثلًا نیت کند که روزه قضا یا روزه نذر مى‏ گیرم؛ ولى در ماه رمضان لازم نیست نیت کند که روزه ماه رمضان مى‏ گیرم، و هم‏چنین در روزه مستحبى و روزه‏اى که زمانش معین است تعیین لازم نیست، بلکه در روزه ماه رمضان اگر نداند ماه رمضان است یا فراموش نماید و روزه دیگرى را نیت کند، روزه ماه رمضان حساب مى‏ شود.

مسأله 1565. اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نیت روزه غیر رمضان کند، نه روزه رمضان حساب مى‏ شود، و نه روزه‏ اى که قصد کرده است.

مسأله 1566. اگر مثلًا به نیت روز اول ماه روزه بگیرد، بعد بفهمد دوم یا سوم بوده، روزه او صحیح است.

مسأله 1567. اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بى‏ هوش شود، و در بین روز به هوش آید، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام نماید، و اگر تمام نکرد قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 1568. اگر پیش از اذان صبح نیت کند و مست شود، و در بین روز به هوش آید، احتیاطاً امساک کند و باید قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 1569. اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بخوابد، و بعد از مغرب بیدار شود، روزه‏ اش صحیح است.

مسأله 1570. اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است و پیش از ظهر ملتفت شود، چنان‏چه کارى که روزه را باطل مى‏کند انجام نداده باشد، باید نیت کند و روزه او صحیح است، و اگر کارى که روزه را باطل مى‏کند انجام داده باشد، یا بعد از ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است، روزه او باطل مى‏ باشد، ولى باید تا مغرب کارى که روزه را باطل مى ‏کند انجام ندهد، و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نماید.

مسأله 1571. اگر بچه پیش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، باید روزه بگیرد، و احتیاط واجب آن است که اگر پیش از ظهر بالغ شود و مفطرى به جا نیاورده باشد، آن روز را قصد روزه کند و تمام نماید.

مسأله 1572. کسى که براى به جا آوردن روزه میتى اجیر شده، اگر روزه مستحبى بگیرد اشکال ندارد، ولى کسى که روزه قضا یا روزه واجب دیگرى دارد، نمى‏ تواند روزه مستحبى بگیرد، و چنان‏چه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد، در صورتى که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبى او به هم مى‏ خورد، و مى‏ تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند، و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است بلکه اگر بعد از مغرب یادش بیاید، معلوم نیست روزه ‏اش صحیح باشد.

مسأله 1573. اگر غیر از روزه ماه رمضان روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد، مثلًا نذر کرده باشد که روز معینى را روزه بگیرد، چنان‏چه عمداً تا اذان صبح نیت نکند، روزه ‏اش باطل است، و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است یا فراموش کند و پیش از ظهر یادش بیاید، چنان‏چه کارى که روزه را باطل مى ‏کند انجام نداده باشد، و بدون تأخیر نیت کند، روزه او صحیح و گرنه باطل مى‏ باشد.

مسأله 1574. اگر براى روزه‏ اى که واجب است و روز آن معین نیست، مثل روزه کفاره عمداً تا ظهر نیت نکند، اشکال ندارد، بلکه اگر پیش از نیت تصمیم داشته باشد که روزه نگیرد، یا تردید داشته باشد که بگیرد یا نه، چنان‏چه کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام نداده باشد و پیش از ظهر نیت کند، روزه او صحیح است.

مسأله 1575. اگر در ماه رمضان، پیش از ظهر کافر مسلمان شود و تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام نداده باشد، بنابر احتیاط نیت روزه نماید.

مسأله 1576. اگر مریض پیش از ظهر ماه رمضان خوب شود واجب نیست بر او که نیت روزه کند، اگر چه از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام نداده باشد.

مسأله 1577. روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، واجب نیست روزه بگیرد، و اگر بخواهد روزه بگیرد، نمى ‏تواند نیت روزه رمضان کند، و بنابر احتیاط نیت قضا و مانند آن بنماید، و چنان‏چه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مى‏ شود.

مسأله 1578. اگر روزى را که شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، به نیت روزه قضا یا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگیرد، و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید نیت روزه رمضان کند.

مسأله 1579. اگر در روزه واجب معینى، مثل روزه رمضان مردد شود که روزه خود را باطل کند یا نه، یا قصد کند که روزه را باطل کند، روزه‏ اش باطل مى‏ شود اگر چه از قصدى که کرده توبه نماید، و کارى هم که روزه را باطل مى‏ کند، انجام ندهد.

مسأله 1580. در روزه مستحب و روزه واجبى که وقت آن معین نیست، مثل روزه کفاره اگر قصد کند کارى که روزه را باطل مى‏ کند انجام دهد، یا مردد شود که به جا آورد یا نه، چنان‏چه به جا نیاورد و در روزه واجب پیش از ظهر و در مستحب تا پیش از مغرب دوباره نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:

رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)