همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 6) نامگذاری دهه دوم ماه شریف شعبان بنام دهه مهدویت- از سلسله نوشتارهای مرجع ولائی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
بسمه تعالی
نام گذاری دهه مهدویت
اینک که ماه شریف و مبارک شعبان المعظّم ۱۴۲۱ هجری قمری را در پیش داریم، ماهی که مطلع و مشرق آفتاب جهان تاب وجود اقدس ولی دوران و کهف امان، امام مبین و خلف صالح انبیای مرسلین و غیاث مضطرّ مستکین، حصن حصین و ماء مَعین، حضرت بقیهالله، صاحب الامر و غوث الدّهر، مولانا المهدی – ارواح العالمین له الفداء – است، در این فرصت عزیز، و در این ماه پربرکت، مناسب است که شیعیان و دوستان و منتظران آن حضرت، دهه دوم این ماه شریف را به نام نامی و اسم گرامی آن حضرت «دهه مهدویت» نام گذاری کنند و با مراسم تجلیل و تعظیم از این میلاد عظیم، ارادت و شدّت شوق و شور انتظار خود را اظهار نمایند و مجالس و محافل بزرگ پاک و منزّه از ملاهی برای ذکر فضایل و مقامات ملکوتیه و شئون قدسیه آن حجّت خدا تشکیل دهند و خلاصه به سخنرانی ها، نوشتن اعلامیه و چاپ پوسترها، انتشار مقالات و طبع و نشر کتاب ها و برگزاری میزگردها و هر کار و عملی که جامعه را بیشتر با آن حضرت آشنایی می دهد، اقدام نمایند و آن را به عنوان یک سنّت حسنه بزرگ، باقی و برقرار بدارند که همه ساله این دهه مبارکه به نام «دهه مهدویت» مشحون به برکات و ظهور احساسات ولایی، برای همگان منبع کسب معارف و حقایق گردد.
امید است شروع این اقدام در شهر بزرگ و مذهبی اصفهان با آن سوابق درخشان علمی و ولایی و آن مردم عزیز و مومن و دلباخته اهل بیت علیهم السلام موجب اعلای امرالله گردیده و خدمات همگان مقبول و مأجور باشد.
ویژگی های جهان معاصر
جهان معاصر، جهان ترقّی فنون و صنایع، جهان ارتباطات، جهان آگاهی از ذرّات و مخلوقات مادّی کوچک تر از ذرّه تا بزرگ ترین کرات موجود است؛ در فضایی که وسعت و بُعد آن را بشر تا حدّ میلیاردها سال نوری کشف کرده است.
ویژگی های عالم خلقت
جهانی که هر بخش کوچک و بزرگ، هر موجود مرئی و نامرئی، هر انسان و حیوان، هر درخت و برگ درخت، هر شکوفه و میوه، سنگ و سنگ ریزه، هر کوه و معدن، اقیانوس، دریا و رودخانه و هر جاندار دریایی، آسمانی و زمینی آن، خود جهانی بزرگ و حاوی خوّاص، عجایب و آیات بسیار است.
در چنین جهانی که قلم بشر از توصیف واقعی آن ناتوان است و شمار و عدد حروف و کلمات بی حدّوحصر آن را، که کتاب تکوین و کتاب خلقت است، خالق قادر عالم چنین توصیف فرموده است:
قُل لَّوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا
بحران معنویت در دنیای کنونی
در چنین جهانی، بشر، مشکلات بسیار و بسیاری را که از دیرباز و روزگاران کهن، لاینحل باقی مانده بود، به نیروی علم و تحقیق و استعداد خداداد خود حل نموده است و از سوی دیگر به ابزارهای خطرناک کشتارهای جمعی و ویرانگر که او را تهدید می کند دست یافته؛ به جای اینکه سکون خاطر، آرامش قلب، اطمینان به آینده و علاقه به ادامه زندگی و بقا و حیات در او بیشتر شود، این علایق و احساسات عالی در او ضعیف می شود و چنین جلوه می کند که روبه زوال است و به جای اینکه نور امید در باطن او روشن تر و پرفروغ تر شود، به خاموشی گراییده است.
تفسیرهای نومیدکننده از حیات و مکتب های مادّی، این دستگاه عظیم و این انسان و این همه نشانه ها و آیات و اسرار بی شماری را که در آن است، همه را پوچ و پوک جلوه می دهند و جامعه انسانیت را با خطر بی قیدی و بی میلی جوانان و نسل آینده به حیات، مواجه ساخته است.
در این میان، بی عدالتی ها، ظلم ها، استکبار و استضعاف اقویا و دولت های بزرگ ـ و به اصطلاح ابرقدرت ـ و بازی های سیاسی و اقتصادی آنها و قرارگرفتن بخش بزرگ جامعه بشری در زیر خطّ فقر و فشارهای گوناگون و صرف صدها میلیارد دلار در راه تسلیحات و ده ها و صدها عوامل دیگر نیز کمک نموده تا مخصوصاً بشر را از این نظاماتی که بر معنویات اتّکا ندارند، و نسل جوان را به موادّ مخدّر و سرگرمی های غافل کننده، گرایش داده است مأیوس می نماید؛ تبلیغات، روزنامه ها، مجلّات و رادیو و تلویزیون ها و برنامه هایی که عرضه می شود همه این یأس و ناامیدی را تقویت کرده و شعور انسانی را تخدیر نموده و فضایل و مکارم انسانیت، رحم، عاطفه و عدالت را بی قدر و اهمیت می نمایند.
با تمام پیشرفت های صناعی و با همه آشنایی هایی که به ظاهر فراهم است، امید بشر به حیات و آرامش باطن، کمتر شده و روبه افول گذارده و دلیل آن همین پناهندگی او به اعتیاد و موادّ مخدر است که نسل آینده را بدتر از ایدز تهدید می نماید.
آرامش روحی در پرتو دین داری
یکی از امتیازات بزرگ ادیان الهی، اطمینان و آرامشی است که در دل ها ایجاد می کنند و همه را به آینده خوب تر و کمال بیشتر امیدوار می سازند.
دین اسلام این خصیصه را در حدّ اعلا تبلیغ کرده و بشر را به آینده، امیدوار نموده، و عوامل یأس و ناامیدی را از بین می برد و برای حیات و مصیبات و زحماتی که بشر با آن دست به گریبان است، تفسیر درستی ارائه نموده و همه را در مسیر تعالی و ترقّی و کمال او معرّفی می نماید؛ صدای روح بخش و دلنواز قرآن کریم که می فرماید:
﴿لَا تَقْنَطُــوا مِنْ رَحْمَهِ اللهِ﴾
﴿وَلَا تَیأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللهِ﴾
هر مسلمان مومن را بانشاط، امیدوار، آینده نگر و مقاوم می سازد و این قرآن و هدایت قرآن است که در یک آیه مثل:
﴿عَسَی أَنْ تَکرَهُوا شَیئاً وَهُوَ خَیرٌ لَکمْ وَعَسَی أَنْ تُحِبُّوا شَیئاً وَهُوَ شَرٌّ لَکمْ وَاللهُ یعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴾
به انسان چنان روحیه می دهد که در موقف بسیار خطرناک، ایستادگی کند و پویا و پیشتاز به پیش رود.
اعاده حیثیت بشر معاصر، در بازگشت به دین، معارف صحیح و دینی و هدایت های وحیانی است.
بشارت امید آفرین ادیان الهی
چنان که همه می دانند یکی از بشارت های امیدبخش که همه ادیان الهی، بلکه سایر ادیان هم بر آن اتّفاق دارند، بشارت و مژده به دوره استقرار عدل جهانی و حکومت واحده همگانی است؛ حکومت مسئولان و مدیران شایسته و صالح، حکومت عبادالله و جامعه عبادالله، حکومتی که رهبر آن پاک ترین فرد انسانی، صالح ترین عبادالله و موید من عندالله و بقیه الله و خلف و وارث برگزیده انبیاءالله و اولیاءالله است.
مختصّات دولت کریمه
دوره و عصری که برکات و نعمت های ظاهری و باطنی همه را شامل و به هم واصل باشد؛ فقر و زیردستی و زبردستی در آن نباشد؛ همه جا معمور، و همه خادم و مخدوم باشند، حکومت مهدی، موعود انبیا، قائم آل محمّد – صلوات الله علیهم اجمعین – و حکومت صاحب الامر و صاحب الزّمان است؛ حکومت آن کس که:
«یمْلَأُ اللهُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً».
حکومتی که کتاب های آسمانی تورات، انجیل، زبور و قرآن مجید ـ برهان بزرگ و باقی و جاودان حقّانیت رسالت همه پیغمبران ـ بشریت را به آن بشارت داده و امیدوار نموده اند.
حکومتی که صدها آیات قرآن را تفسیر می کند و آیاتی مثل:
﴿فَإِِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً﴾؛
﴿وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ﴾
و ﴿وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ﴾
را حتمی و قطعی اعلام می نماید.
امید و حرکت، مفهوم انتظار
همه باید به این آینده، امیدوار باشند؛ در انتظار آن دوره و آن عصر و آن ظهور کامل حقّ و عدل باشند؛ برای آن عمل کنند و حیات خود و همه انسان ها را برای آن معانی بزرگ و هدف های ارزشمند بدانند.
این ایمان که ﴿اَلَّذِینَ یومِنُونَ بِالْغَیبِ﴾ بدان تفسیر شده، بسیار عالی، قوّت بخش، تحرّک آفرین و کوشش زا و تلاش افزاست.
مثل این آیه:
﴿وَلَقَدْ کتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ﴾
در آیات قرآن، که همه نور و شفا است و نورانیت خاصّ خود را دارد، هشدار می دهد که در هیچ شرایطی و در هیچ موقعیتی و هرچه اهل باطل و ظلم و زور، غلبه کنند عقب نشینی و رهاکردن سنگر اخلاص و سعی و عمل، جایز نیست؛ ضعف و سستی و ناامیدی در قاموس انتظار و امید، وجود ندارد.
باید همیشه مثل این روایت:
«لَوْ لَمْ یبْقَ مِنَ الدُّنْیا إِلَّا یوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللهُ ذَلِک الْیوْمَ حَتَّى یبْعَثَ فِیهِ رَجُلاً مِنْ اُمَّتی وَمِنْ أَهْلِ بَیتِی یوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی یمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وظُلْماً».
ـ که با کمال تأکید، بشر را امیدوار می کند و آن آینده را محقّق الوقوع اعلام می نماید ـ در برابر چشم انسان های فعّال، مبارز، جهادگر و پیشرو باشد.
به یاد او
در بین سخنان پرمعنا و جذّاب، نوشته ها، رساله ها و کتاب هایی که برای هدایت بشر و قوّت روح و مقاومت در برابر سختی ها و برای ثبات، استقامت و پایداری او نوشته شده، سخنانی که پیرامون این آینده نورانی و آن شخصیت بی مانند خدایی باشد و دل ها را به سوی او متوجّه نماید، جلوه و جذّابیت و دل ربایی خاصّ خود را دارد و همه چون خود را ناامید و درهای فرج و امید را بسته می بینند و نقطه اتّکایی در پیرامون خود نمی یابند، می خواهند از او بشنوند و از آن روزگار رهایی و خلاص، یاد کنند؛ این کتاب ها را می خوانند، ورق می زنند، گریه می کنند، ناله سر می دهند و الغوث و الامان می گویند.
به مکان ها و مقاماتی که به آن عزیز خدا انتساب دارد، علاقه ویژه نشان می دهند.
در بین اشعار، اشعاری که این شور و شوق و امید آنها را زیاد کند، دلپذیرتر است و معنا و درسی که از مثل این اشعار می گیرند، به نشاط و امید آنها می افزاید.
ترویج فرهنگ انتظار
باید این مکتب برای بشر، برای زن و مرد، برای جوان و سالمند، برای همه تبلیغ شود؛ همه را باید امیدوار نمود تا فرهنگ انتظار، عمومی و همگانی باشد و ریشه یأس و ناامیدی و خودکشی و بی تفاوتی و سیر قهقرایی و سستی و گرفتاری به مواد مخدّر و ملاهی و مناهی خشکانده شود.
باید همه بدانند و باور کنند که تاریکی ها برطرف می شود، به حکم:
﴿وَیأْبَی اللهُ إِلَّا أَنْ یتِمَّ نُورَهُ﴾
نور حقایق، نور اسلام، نور ایمان، نور عدل، و نور علم و معرفت، کامل و سراسر جهان را فرا می گیرد.
در احادیث شریفه است:
«إِنْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَفْضَلِ الْعَمَلِ».
و
«أَفْضَلُ أَعْمَالِ اُمَّتِی إِنْتِظَارُ الْفَرَجِ».
انتظار، حرکت آفرین است
این انتظار امید است، نیروبخش است، حیات و نشاط و جهاد است، خمودی و خاموشی و افسردگی و ضعف و کم کاری و بیچارگی و سستی نیست. عمل برای خدا برای اعلای کلمه الله برای خیر و آسایش عبادالله و سیر الی الله است.
در خاتمه از خداوند متعال، تعجیل در فرج آن ولی خدا و خاتم ائمّه هدی علیهم السلام را مسئلت می نمایم و با کمال ضراعت عرض می کنم:
«اَللَّهُمَّ إِنَّ إِبْلِیسَ الْمُتَمَرِّدَ اللَّعِینَ قَدْ عَشَّشَ وَکثُرَتْ جُنُودُهُ وَازْدَحَمَتْ جُیوشُهُ، وَانْتَشَرَتْ دُعٰاتُهُ فِی أَقْطَارِ الْأَرْضِ، اَللَّهُمَّ طَهِّرْ بِلَادَک مِنْهُمْ وَابْسُطْ عَدْلَک، وَأَظْهِرْ دِینَک، وَقَوِّ أَوْلِیاءَک، وَأَوْرِثْ دِیارَ إِبْلِیسَ وَدِیارَ أَوْلِیائِهِ أَوْلِیاءَک».
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَ وَلِیک وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزِیزاً وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّک سَمِیعُ الدُّعَاءِ وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
وَالسَّلَامُ عَلَیکمْ وَرَحْمَهُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ
شعبان المعظم ۱۴۲۱
لطف الله صافی
مطالب مرتبط را از لینک های زیر پیگیری نمایید:
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 5) از دین خدا دفاع کنید
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 7) پیام نیمه شعبان
ثبت دیدگاه