کسانى که روزه بر آنان واجب نیست
مسأله 1734. کسى که به واسطه پیرى نمی تواند روزه بگیرد یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست، ولى در صورت دوم باید براى هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد، بلکه در صورت اول نیز بنابر احتیاط لازم، یک مد طعام بدهد.
مسأله 1735. کسى که به واسطه پیرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد، قضاى روزه هایى را که نگرفته، بنابر احتیاط مستحب به جا آورد.
مسأله 1736. اگر انسان مرضى دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگى را تحمل کند، یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولى در صورت دوم و بلکه در صورت اول هم بنابر احتیاط لازم باید براى هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد، و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقدارى که ناچار است آب نیاشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد روزه هایى را که نگرفته قضا نماید.
مسأله 1737. زنى که زاییدن او نزدیک است و روزه براى حملش یا براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست، و در صورت اول، باید براى هر روز بنابر احتیاط لازم یک مد طعام به فقیر بدهد؛ ولى اگر روزه براى خودش ضرر دارد، رعایت این احتیاط لازم نیست اگر چه بهتر است، و روزه هایى را که نگرفته، باید قضا نماید.
مسأله 1738. زنى که بچه شیر می دهد و شیر او کم است؛ چه مادر بچه، یا دایه او باشد، یا بی اجرت شیر دهد، اگر روزه براى بچه یا براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نیست، و در صورت اول باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد، و در هر دو صورت روزه هایى را که نگرفته باید قضا نماید، ولى اگر کسى پیدا شود که بی اجرت بچه را شیر دهد، یا براى شیردادن بچه از پدر یا مادر بچه یا از کس دیگرى که اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، احتیاط واجب آن است که بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه