کفاره روزه
مسأله 1669. کسى که کفاره روزه رمضان بر او واجب است، باید یک بنده آزاد کند، یا به دستورى که در مسأله بعد گفته می شود دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر کند یا به هر کدام یک مد که تقریباً ده سیر است طعام، یعنى گندم یا جو و مانند اینها بدهد، و چنانچه اینها برایش ممکن نباشد هر مقدار می تواند صدقه به فقرا بدهد و استغفار کند، و اگر از دادن صدقه هم عاجز باشد اکتفا به استغفار نماید اگر چه مثلاً یک مرتبه بگوید «اسْتَغْفِرُ الله»، و احتیاط واجب آن است که هر وقت بتواند کفاره را بدهد.
مسأله 1670. کسى که می خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگیرد، باید سى و یک روز آن را پی در پى بگیرد، و اگر بقیه آن پی در پى نباشد، اشکال ندارد.
مسأله 1671. کسى که می خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگیرد، نباید موقعى شروع کند که در بین سى و یک روز، روزى باشد که مانند عید قربان، روزه آن حرام است.
مسأله 1672. کسى که باید پی در پى روزه بگیرد، اگر در بین آن بدون عذر یک روز روزه نگیرد، یا وقتى شروع کند که در بین آن به روزى برسد که روزه آن واجب است، مثلاً به روزى برسد که نذر کرده آن روز را روزه بگیرد، باید روزه ها را از سر بگیرد.
مسأله 1673. اگر در بین روزهایى که باید پی در پى روزه بگیرد عذرى، مثل حیض یا نفاس، یا سفرى که در رفتن آن مجبور است براى او پیش آید، بعد از برطرف شدن عذر واجب نیست روزها را از سر بگیرد، بلکه بقیه را بعد از برطرف شدن عذر به جا می آورد.
مسأله 1674. اگر به چیز حرامى روزه خود را باطل کند، چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتى حرام باشد، مثل خوردن غذاى حلالى که براى انسان ضرر معتنى به دارد، و نزدیکی کردن با عیال خود در حال حیض، کفاره جمع بر او واجب می شود، یعنى باید یک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر کند، یا به هر کدام آنها یک مد که تقریباً ده سیر است، گندم یا جو یا نان و مانند اینها بدهد، و چنانچه هر سه برایش ممکن نباشد، هر کدام آنها که ممکن است باید انجام دهد.
مسأله 1675. اگر روزه دار دروغى را به خدا و پیغمبر صلى الله علیه و آله نسبت دهد، بنابر احتیاط کفاره جمع که تفصیل آن در مسأله پیش گفته شد بر او لازم میشود.
مسأله 1676. اگر روزه دار در یک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند، بنابر احتیاط براى هر دفعه، یک کفاره بر او واجب است، ولى اگر جماع او حرام باشد، براى هر دفعه یک کفاره جمع واجب می شود.
مسأله 1677. اگر روزهدار در یک روز ماه رمضان چند مرتبه غیر جماع کار دیگرى که روزه را باطل می کند انجام دهد، براى همه آنها یک کفاره کافى است.
مسأله 1678. اگر روزه دار غیر جماع کار دیگرى که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد با حلال خود جماع نماید، بنابر احتیاط براى هر کدام یک کفاره واجب می شود.
مسأله 1679. اگر روزه دار غیر جماع کار دیگرى که حلال است و روزه را باطل می کند انجام دهد، مثلاً آب بیاشامد و بعد کار دیگرى که حرام است و روزه را باطل می کند غیر از جماع انجام دهد، مثلاً غذاى حرام بخورد، یک کفاره کافى است.
مسأله 1680. اگر روزه دار آروغ بزند و چیزى در دهانش بیاید، چنانچه آن را فرو ببرد، روزه اش باطل است؛ و باید قضاى آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب می شود، و اگر خوردن آن چیز حرام باشد، مثلًا موقع آروغ زدن خون یا غذایى که از صورت غذابودن خارج شده، به دهان او بیاید و عمداً آن را فرو برد، باید قضاى آن روزه را بگیرد، و کفاره جمع هم بر او واجب می شود.
مسأله 1681. اگر نذر کند که روز معینى را روزه بگیرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل کند، در کفاره آن دو قول است: یکى این است که یک بنده آزاد نماید و یا دو ماه پی در پى روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام دهد، و این قول، در صورت اختیار آزادکردن بنده یا اطعام شصت فقیر مطابق با احتیاط است، و قول دیگر، تخییر بین آزادکردن یک بنده و طعامدادن به ده فقیر یا پوشاندن آنها و اگر هیچ یک را نتواند، سه روز پی در پى روزه بگیرد.
مسأله 1682. کسى که می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته کسى که میگوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می شود.
مسأله 1683. کسى که عمداً روزه خود را باطل کرده، اگر بعد از ظهر مسافرت کند، یا پیش از ظهر براى فرار از کفاره سفر نماید، کفاره از او ساقط نمی شود، بلکه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پیش آمد کند، بنابر احتیاط کفاره بر او واجب است.
مسأله 1684. اگر عمداً روزه خود را باطل کند و بعد عذرى، مانند حیض یا نفاس یا مرض براى او پیدا شود، بنابر احتیاط کفاره بر او واجب می شود.
مسأله 1685. اگر یقین کند که روز اول ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده، بنابر احتیاط کفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1686. اگر انسان شک کند که آخر رمضان است یا اول شوال، و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود اول شوال بوده، کفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1687. اگر روزه دار در رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند، چنانچه زن را مجبور کرده باشد، کفاره روزه خودش و روزه زن را باید بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر کدام یک کفاره واجب می شود.
مسأله 1688. اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور کند که جماع نماید، یا کار دیگرى که روزه را باطل می کند انجام دهد، واجب نیست کفاره روزه شوهر را بدهد.
مسأله 1689. اگر روزه دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع کند، و در بین جماع زن راضى شود، بنابر احتیاط واجب باید مرد، دو کفاره و زن، یک کفاره بدهد.
مسأله 1690. اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نماید، یک کفاره بر او واجب می شود، و روزه زن صحیح است، و کفاره هم بر او واجب نیست.
مسأله 1691. اگر مرد، زن خود را مجبور کند که غیر جماع کار دیگرى که روزه را باطل میکند به جا آورد، کفاره زن را نباید بدهد، و بر خود زن هم، کفاره واجب نیست.
مسأله 1692. کسى که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند، ولى اگر او را مجبور نماید، کفاره بر مرد واجب نیست.
مسأله 1693. انسان نباید در به جا آوردن کفاره کوتاهى کند، ولى لازم نیست فوراً آن را انجام دهد.
مسأله 1694. اگر کفاره بر انسان واجب شود، و چند سال آن را به جا نیاورد، چیزى بر آن اضافه نمی شود.
مسأله 1695. کسى که باید براى کفاره یک روز شصت فقیر را طعام بدهد اگر به شصت فقیر دسترسى دارد، نباید به هر کدام از آنها بیشتر از یک مد که تقریباً ده سیر است طعام بدهد، یا یک فقیر را بیشتر از یک مرتبه سیر نماید، ولى می تواند براى هر یک از عیالات فقیر اگر چه صغیر باشند یک مد به آن فقیر بدهد.
مسأله 1696. کسى که قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمداً کارى که روزه را باطل می کند انجام دهد، باید به ده فقیر هر کدام یک مد که تقریباً ده سیر است طعام بدهد و اگر نمی تواند، سه روز روزه بگیرد.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه