معارف دین
احادیث بیان کننده ثواب بسیار برای عمل کوچک
در احادیث است که ثواب عمل بسیار کوچک گاهى به اندازه عمل بزرگ تعیین شده است. مثلاً کسى که صد مرتبه «سبحان الله» بگوید افضل است از بردن صد قربانى در حج؛ یا اینکه اگر کسى سه مرتبه صلوات بفرستد، ثوابش را به جز خدا کسى نمى تواند بنویسد. آیا این احادیث صحیح است؟
اعتبار و حجیت توقیع شریف
چگونه در بحث ولایت فقهاء به توقیع شریف که سنداً و دلالتاً مخدوش است تمسّک مى شود؟
ارتباط مردم با امام زمان علیه السلام و استغاثه از حضرت
چگونه غیبت امام با تماس مردم و استغاثه از آن حضرت مفهوم پیدا می کند؟
مداخله امام زمان علیه السلام در برخی امور در عصر غیبت به چه نحوی است؟
اگر حکایت هایى در مورد مداخله حضرت در عصر غیبت، در امور براى شخصى یقین آور نباشد، چگونه مى توان براى امام غایب فایده اى تصوّر نمود؟
منظور از سخن محقق طوسی در استناد غیبت امام زمان علیه السلام به مردم چیست؟
نصب امام در صورتى که غایب از انظار باشد و متصرّف در امور و رتق و فتق و اصلاح احوال جامعه نباشد، چه فایده اى دارد؟
اعتبار احادیث امان
آیا احادیث «امان» عقلاً صحیح است؟ چرا با وجود امام علیه السلام، شاهد بلایاى ارضى و سماوى هستیم؟
گستره علم امام
آیا روایاتى که علم ما کان و ما یکون را براى امام ثابت مى کند، صحیح است؟ در صورت صحّت، چرا اقدام به هلاکت خود مى نمودند؟
علم امام علی علیه السلام به شهادتش
س. از خطيبى شنيده‌ام كه حضرت على علیه السلام از شهادت خود در روز بيست و يكم رمضان به وسيله «ابن‌ملجم» ـ عليه اللعنة ـ آگاهى داشته است. چرا علاج واقعه را قبل از وقوع نكردند با وجود آنكه قرآن فرموده: (لَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ)؟
طلب مغفرت پیامبران با توجه به مقام عصمت آنها به چه علت بوده است؟
ما معتقد به عصمت انبیا هستیم؛ اما در قرآن آیاتى هست که از ظاهر آیه برمى آید که بعضى از انبیا از پروردگار طلب مغفرت نموده اند؛مانند حضرت آدم و حضرت یونس و به ویژه در مورد موسى بن عمران در سوره «قصص» آیاتى به چشم مى خورد که صراحتاً دلالت دارند که حضرت موسى یک نفر را کشته و سپس اقرار مى کند که این عمل، عمل شیطان بوده؛ آنگاه تقاضاى عفو و بخشش مى کند، و خداوند متعال هم او را عفو مى نماید. مستدعى است نظر جامع و مستدلّ خود را مرقوم فرمایید.
دلالت آیه تطهیر بر عصمت اهل بیت علیهم السلام
بعضى در استدلال به آیه شریفه «تطهیر»، بر طهارت و عصمت اهل بیت علیهم السلام شبهه مى نمایند که اگر اراده موجود در آیه، اراده تکوینى است؛ چون تخلّف آن از مراد ممکن نیست، اثبات فضیلتى نمى کند؛ چرا که اراده تکوینى خدا در کار موثّر است، و اگر اراده تشریعى است که نسبت به تمام عباد و در مورد همه است، پاسخ این شبهه چیست؟
انکار امامت امیرالمومنین علیه السلام توسط عالمان اهل سنت
اگر علماى اهل سنت یقین داشته باشند که حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم از طرف خداوند در روز غدیر على علیه السلام را به امامت منصوب کردند و انکار بکنند؛ آیا این ردّ خدا و پیغمبر نیست، و آیا این ارتداد نمى باشد؟
