کلام ناب
بمناسبت شهادت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
متن کتیبه درب ورودی مقبره آیت الله العظمی بروجردی قدس سره
آیت الله بروجردی نمونه ممتاز و آسمانی از رجال ایمان و خداپرستی و خداخواهی
مقامات بلند معرفتی آیت الله بروجردی، تجسمی از تسلیم خالص به شرع
مکتب توبوا الی الله
نقش محدثان و فقهاء در نجات مردم در عصر غیبت کبری
ماه یزدان
عید سعید فطر
از تولّد حضرت آدم علیه السلام تا هنگام به دنیا آمدن، آیا روح شخص وجود داشته، یا از وقتى که بدن در رحم مادر چهار ماهه شده، این روح به وجود آمده است؟
پاسخ به دو سوال عقیدتی: 1- در مورد آیه شریفه «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحِی»، مىگویند: اضافه تشریفى است؛ یعنى هرچه عزّت شرافت دارد خدا به خود نسبت مىدهد؛ با اینکه گاهى ظاهراً نسبت عذاب را هم به خود داده: «إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟ 2- ما قائلیم که خدا واحد است؛ اما عدهاى گویند: «در هر کس، البته جزئى از روح خدا دمیده شده است و همراه روى هم که جمع شود باز مىشود یکى»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟
سوال: خدا فرموده: «کلُّ شَیءٍ هَالِک إِلَّا وَجْهَهُ» و حدیث مى گوید: «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ»؛ درصورتى که مى گویند: روح قبل از این بدن بوده و فناپذیر هم نیست؛ شما چه مى فرمایید؟
مى گویند: خدا قدیم است و مکان ندارد، درصورتى که روح هم مکان ندارد؛ آیا این مطلب صحیح است؟