احکام طلاق
مسأله 2507. مردی که زن خود را طلاق میدهد، باید بالغ و عاقل باشد، و به اختیار خود طلاق دهد، و اگر او را مجبور کنند که زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است، و نیز باید قصد طلاق داشته باشد. پس اگر صیغه طلاق را به شوخی بگوید، صحیح نیست.
مسأله 2508. زن باید در وقت طلاق از خون حیض و نفاس پاک باشد، و شوهرش در آن پاکی با او نزدیکی نکرده باشد، و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته میشود.
مسأله 2509. طلاق‌دادن زن در حال حیض یا نفاس در سه صورت صحیح است:
اول: آن که شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیکی نکرده باشد.
دوم: آن که معلوم باشد آبستن است، و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حیض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، احتیاط مستحب آن است که دوباره او را طلاق دهد، ولی قبل از طلاق دوم با او معامله زن و شوهری ننماید.
سوم: آن که مرد به واسطه غایب‌بودن، نتواند بفهمد که زن از خون حیض یا نفاس پاک است یا نه.
مسأله 2510. اگر زن را از خون حیض پاک بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود که موقع طلاق در حال حیض بوده، طلاق باطل است، و اگر او را در حیض بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود پاک بوده، طلاق صحیح است.
مسأله 2511. کسی که میداند زنش در حال حیض یا نفاس است، اگر غایب شود، مثلاً مسافرت کند، و بخواهد او را طلاق دهد، باید تا مدتی که معمولاً زن از حیض یا نفاس پاک میشود صبر کند و بعد، طلاق دهد.
مسأله 2512. اگر مردی که غایب است، بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنان چه می‌تواند اطلاع پیدا کند که زن او در حال حیض یا نفاس است یا نه، اگر چه اطلاع او از روی عادت حیض زن، یا نشانههای دیگری باشد که در شرع معین شده، باید از حال اطلاع حاصل کند و اگر نمی‌تواند باید تا مدتی که معمولاً زنان از حیض یا نفاس پاک میشوند صبر کند.
مسأله 2513. اگر با عیالش که از خون حیض و نفاس پاک است، نزدیکی کند و بخواهد طلاقش دهد، باید صبر کند تا دوباره حیض ببیند و پاک شود، و همچنین اگر در حال حیض یا نفاس با او نزدیکی کند، نمی‌تواند در پاکی بعد از آن حیض یا نفاس او را طلاق دهد، اگر چه در آن پاکی با او نزدیکی نکرده باشد، ولی زنی را که نه سالش تمام نشده یا آبستن است، یا این‌که یائسه شده، اگر بعد از نزدیکی طلاق دهند اشکال ندارد.
مسأله 2514. اگر با زنی که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند، و در همان پاکی طلاقش دهد، چنان‌چه بعد معلوم شود که موقع طلاق آبستن بوده، بنابر احتیاط مستحب دوباره او را طلاق دهد.
مسأله 2515. اگر با زنی که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند، و مسافرت نماید، چنان‌چه بخواهد در سفر طلاقش دهد، باید به قدری که زن معمولاً بعد از آن پاکی خون میبیند و دوباره پاک میشود، صبر کند.
مسأله 2516. اگر مرد بخواهد زن خود را که به واسطه مرضی حیض نمیبیند طلاق دهد، باید از وقتی که با او نزدیکی کرده تا سه ماه از جماع با او خودداری نماید، و بعد او را طلاق دهد.
مسأله 2517. طلاق باید به صیغه عربی صحیح خوانده شود، و دو مرد عادل آن را بشنوند، و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، باید بگوید:
زَوْجَتِی فَاطِمَهُ طالِق
زن من فاطمه رها است.
و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید:
زَوْجَهُ مُوَکلی فَاطِمَهُ طالِق
مسأله 2518. زنی که متعه شده، مثلاً یک ماهه یا یک ساله او را عقد کردهاند طلاق ندارد، و رها شدن او به این است که مدتش تمام شود، یا مرد مدت را به او ببخشد، به این ترتیب که بگوید: مدت را به تو بخشیدم؛ و شاهدگرفتن و پاک‌بودن زن از حیض لازم نیست.
برای بازگشت به صفحه رساله بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
رساله توضیح المسائل حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (قدس سره)
ثبت دیدگاه