بهشت لقا

بهشت لقا

خوشا مشهد و آستان رضا     که مى ‏بالد از آن زمین بر سما

خوشا حال زوّار آن روضه ‏اى‏    که تابان از آن است نور خدا

خوشا مقبلى کاندر آن جا ز صدق‏    بود در مناجات و ذکر و دعا

خوشا حال عشاق آن بارگاه‏    خوشا حال خدّام فردوس ‏جا

خوشا آن که با قدسیان هم‏نوا    سراید در آنجا مدیح و ثنا

سلیل نبى مقتداى امم‏    جهان کرم رهبر اصفیا

سپهر معالى و مجد و شرف‏    امان الورى ثامن الاوصیا

به علم و به عرفان، چو جدش على    ز دریاى ایمان دُر اصطفا

کمالات او بى حد و بى ‏شمار    مقامات او ارفع از ماسوا

جنابش مقدس چو بیت و حرم‏    مقام و مطاف و مِنا و صفا

سر کوى او بوستان وصال‏    رواق حریمش بهشت لقا

الا اى که بیمارى و دردمند    بگیر از خداوند اینجا شفا

الا اى که محتاجى و مستمند    الا اى که هستى اسیر بلا

بخواه از خداوند، حاجات خویش‏     که گردد حوایج در اینجا روا

هزاران درود و هزاران سلام‏     ز «لطفى» به آن مفخر اولیا

امید آنکه از مهر و احسان او    ببخشند بر او گناه و خطا

در این بارگاه عطا و سخا    گدایم گدایم گداى رضا