خاکسار دوست

خاکسار دوست

باز آمدم به طوس به شهر و دیار دوست‏   شهر شهادت و حرم مشکبار دوست‏

شهرى که هست قبله عشّاق و عارفان‏   شهرى که هست مشتهر از اشتهار دوست‏

شهر وفا و طور لقا مشهد رضا   دارد شرافت از شرف و اعتبار دوست‏

ز آن طوس گشته شهره آفاق کاندر آن‏   گردیده دفن، پیکر پرافتخار دوست‏

مى‏ سوختم ز آتش سوزان هجر او   شکر آن که باز، گشت نصیبم جوار دوست‏

آب حیات و عمر ابد کى برابر است؟   با دولت حضور دمى در کنار دوست‏

امر جهان و نظم امور جهانیان‏   ز امر خدا است در کف با اقتدار دوست‏

صف بسته ‏اند خیل ملائک به احترام‏   در روضه مقدّس گردون‏ مدار دوست‏

ما را سخن ز بیش و کم و هست و نیست، نیست‏   بگزیده‏ ایم خطّ و ره اختیار دوست‏

من کیستم که در ره او جان فدا کنم؟   جانم فداى آن که بود جان نثار دوست‏

جود و گذشت و مردى و ذرّه پرورى‏   رحم و وفا و مهر و کرم هست کار دوست‏

تنها نه خاکسار در دوست گشته ‏ام‏   من خاکسارم آن که بود خاکسار دوست‏

در کفشدارى حرم شاه دین رضا   من کفشدار آن که بود کفشدار دوست