علت تصریح نشدن نام امامان علیهم السلام در قرآن

علت تصریح نشدن نام امامان علیهم السلام در قرآن

س. چرا در قرآن به نام حضرت على علیه السلام و سایر امامان علیهم السلام تصریح نشده است؟

جواب: اولاً، حکمت آن را خدا مى داند.

ثانیاً، ممکن است اگر تصریح به نام آن بزرگوار و سایر ائمّه مى شد، مخالفین در قرآن دست مى بردند و آن را تحریف مى کردند.

ثالثاً، سبب نزول آیات در زمان نزول معلوم بوده و علم اسباب النزول مربوط به همین موضوع است؛ و آیاتى که در شأن حضرت امیرالمومنین على علیه السلام وارد شده، معروف بوده است. مانند آیه تبلیغ

(بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک)؛[3]

که از مثل عبدالله بن مسعود روایت است، آن را چنین مى خواندیم:

«بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک أَنَّ عَلِیاً مَوْلَى الْـمُومِنِینَ».[4]

این آیات همه معلوم بوده است که اگر حتى لفظ آن عام بوده، سبب نزول آن و یا مراد از آن خاص و شخص امیرالمومنین علیه السلام بوده است و در بعضى آیات مصداق اول و اکمل و اتمّ و اشرف، آن حضرت است. این فضایل بر هر شخصى که اهل اطّلاع و انصاف باشد ـ کالشمس فى رائعه النهار ـ روشن است.

علاوه بر این دو مورد در قرآن کریم، کلمه «علی» وجود دارد؛ که برحسب بعضى تفاسیر مراد از آن، امیرالمومنین علیه السلام است؛[5] و از جهت قواعد ادبى امکان اینکه مراد، آن حضرت باشد قابل انکار نیست.

آیه اول در سوره مریم، آیه 50: (وَوَهَبْنَا لَـهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَـهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیاً).

و آیه دیگر در سوره زخرف، آیه 4:(وَإِنَّهُ فِی‏ أُمِّ الْکتَابِ لَدَینَا لَعَلِی حَکیمٌ).

[3]. مائده، ۶۷.

[4]. سیوطى، الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۹.

[5]. حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۴۶۲-۴۶۳؛ شریف لاهیجی، تفسیر، ج۳، ص۲۳؛ ج۴، ص۶۶؛ و تفاسیر متعدّد دیگر.