دلیل مبعوث شدن پیامبران در منطقه خاص

دلیل مبعوث شدن پیامبران در منطقه خاص

سوال: چرا انبیا فقط در خاورمیانه مبعوث شده اند؟ و چرا فقط داستان هاى این عدّه معدود در قرآن کریم آمده و مخصوصاً داستان حضرت موسى ـ على نبینا وآله وعلیه السلام ـ بیشتر مطرح شده است؟ آن دسته از مردم دنیا که دعوت انبیا به آنها نرسیده، چه وضعى دارند؟

جواب: این گونه سوال در مورد بعثت انبیا جدید نیست و به گونه هایى مطرح مى شده؛ ازجمله:

در قرآن مجید از قول کفّار نقل شده که مى گفتند:

(وَقالُوا لَوْ لَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى‏ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیتَینِ عَظِیمٍ‏)؛[6]

در مورد رسالت حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مى گفتند: چرا قرآن بر مردى بزرگ از یکى از دو قریه نازل نشده است.

قرآن مجید در پاسخ به این قسم سوالات مى فرماید:

(اَللهُ أَعْلَمُ حَیثُ یجْعَلُ رِسَالَـتَهُ‏).[7]

قابل ذکر است که اولاً، اینکه فقط انبیا در خاورمیانه مبعوث شده باشند، از کجا معلوم شده است؟ ما از انبیا جز شمار اندکى که در قرآن مجید یا احادیث نام برده شده اند، کسى را نمى شناسیم. از کجا معلوم که ده ها هزار پیغمبرى که مبعوث شده اند در سرزمین ها و نقاط دیگر نبوده اند؟

ثانیاً، شرایط و ملاحظات بسیار در انتخاب و گزینش پیغمبر مورد ملاحظه است که خداوند باعث الانبیاء خود از آن آگاه است. در سرزمین هایى مانند: فلسطین، جزیره العرب، مکه و مدینه، رجال دین و مردان خدا و کسانى که آمادگى قبول دعوت حق را داشته باشند، بیشتر پرورش مى یافته اند؛ چنان که مثلاً در یونان، فلاسفه بیشتر پیدایش داشته اند. درهرحال این امرى است الهى و خدا از همه داناتر به آن است.

هرچه باشد و به هر جهتى که باشد، این پیغمبرانى که در قرآن مجید یاد شده اند، از این اراضى مبارکه برخاسته اند.

سرّ اینکه حکایت حضرت موسى علیه السلام بیشتر به میان آمده، مناسبت هایى است که براى عبرت دیگران تذکر آن لازم بوده است و روبه رویى هایى است که مسلمانان با اهل کتاب داشته اند.

حق این است که طرح این سوالات چندان مفید فایده نیست؛ و آنچه مهم است بررسى و ملاحظه دعوت انبیا و عمل به دستورات و تعلیمات آنهاست.

اما در رابطه با مردمى که در گذشته و حتى حال، دعوت انبیا به آنها نرسیده باشد، باید گفت:

مواخذ به تکالیفى که تبلیغ کرده اند، نیستند؛ زیرا حجّت بر آنها تمام نیست. قرآن در این باره مى فرماید:

(وَمَا کنَّا مُعَذِّبینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً)؛[8]

ازاین رو با آنها به هر نحو که عدل الهى اقتضا کند، عمل مى شود.

6- زخرف، ۳۱.

7- انعام، ۱۲۴.

8- اسراء، ۱۵.